LUNS, 25 NOVEMBRO 2019
Hoxe, 25 de novembro, celebramos nos Bos Días conxuntos o Día Internacional da NO violencia de xénero, a través dunha canción:
E dun vídeo, no que o alumnado da ESO reflexiona sobre o MALTRATO SUTIL, como primeiro paso do maltrato:
ORACIÓN:
Pedímosche pola muller que é filla:
que sexa acollida e amada polos seus pais, tratada con tenrura e delicadeza.
Pedímosche pola muller que é irmá:
que sexa respectada e defendida polos seus irmáns.
Pedímosche pola muller que é esposa:
que sexa recoñecida, valorada e respectada polo seu esposo, para que vivan ambos a comuñón de corazóns.
Pedímosche pola muller que é nai:
que recoñeza na maternidade o florecemento da súa feminidade.
Pedímosche polas mulleres boas e xenerosas que entregaron a súa vida para darnos a nosa.
Pedímosche polas mulleres que senten soas, polas que non atopan sentido á súa vida; polas marxinadas e usadas como obxecto de pracer e de consumo; polas que foron maltratadas, violadas e asasinadas.
Pedímosche, Deus de amor, por todos nós, homes e mulleres; para que nos saibamos comprender, valorar e axudar mutuamente, para que nun relación, amable e positiva, colaboremos xuntos ao servizo da familia, da sociedade e da vida. AMÉN.
MARTES, 26 NOVEMBRO 2019
Bo día!!!!!
Continuamos coa temática de Bos Días que traballabamos onte, no Día Internacional da NO violencia de xénero...cal vos parece que é o inicio do problema? A nós parécenos que o primeiro que hai que traballar na prevención de todo tipo de violencia é o RESPECTO.
Pero, que é o Respecto?
O respecto é un sentimento positivo que se refire á
acción de respectar; é equivalente a ter veneración, aprecio e recoñecemento
por unha persoa ou cousa. Como tal, a palabra provén do latín respectus,
que traduce ‘atención’, ‘consideración’, e orixinalmente significaba ‘mirar de
novo’, de alí que algo que mereza unha segunda mirada sexa algo digno de respecto.
O respecto é un dos valores morais máis
importantes do ser humano, pois é fundamental para lograr unha harmoniosa
interacción social. Unha das premisas máis importantes sobre o respecto é que
para ser respectado é necesario saber ou aprender a respectar, a comprender ao
outro, a valorar os seus intereses e necesidades. Neste sentido, o respecto
debe ser mutuo, e nacer dun sentimento de reciprocidade.
Agora ben, o respecto tamén debe aprenderse. Respectar non
significa estar de acordo en todos os ámbitos con outra persoa, senón que se
trata de non discriminar nin ofender a esa persona pola súa forma de vida e as
súas decisións, sempre e cando as devanditas decisión non causen ningún daño,
nin afecten ou irrespecten aos demais.
Neste sentido, respectar tamén é ser tolerante con
quen non pensa igual ca ti, con quen non comparte os teus mesmos gustos ou
intereses, con quen é diferente ou decidiu diferenciarse. O respecto á
diversidade de ideas, opinión e maneiras de ser é un valor supremo nas
sociedades modernas que aspiran a ser xustas e a garantir unha sa convivencia.
Moitas relixións, defeito, abordan a cuestión do respeto cara
aos demais, porque é unha das regras esenciais para ter unha relación sa co
veciño.
Visualicemos este vídeo:
REFLEXIÓN:
Consideras que realmente debe haber algún condicionante
social que habilite o respecto, talmente lle acontece a algún dos rapaces
entrevistados ou o respecto debe ser una norma ou comportamento que deba estar
interiorizado por riba de todo iso?
EVANXEO:
"E descendeu con eles e viu a Nazaret, e continuou suxeito a eles. E a súa nai atesouraba todas estas cousas no seu corazón" Lucas 2:51
ORACIÓN
1 – Oramos por familias onde a honra sexa dada a Cristo e que se reflicta en pais, esposos, irmáns e fillos.
2 – Oramos para que nas familias haxa amor e respecto cara aos adultos maiores que agora ven con desprezo.
3 – Oramos para que respectemos aos nenos e pare o abuso infantil.
MÉRCORES, 27 NOVEMBRO 2019
Bo Día!!!!!
Continuamos cos Bos Días sobre o respecto. Hoxe imos traballar un aspecto sobre o respecto que ás veces escápanos: os XUÍZOS. Moitas veces os facemos sen nos dar de conta, e tamén é unha forma de non respectar ós demais. Imos ler un conto:
Conto: EVITAR OS XUÍZOS
"Atopábase unha familia pasando o día na praia. Os nenos estaban a facer castelos de area xunto ao auga cando, de lonxe, aparecieu unha anciá, cos seus canosos cabelos ao vento e os seus vestidos sucios e rotos, dicindo algo entre dentes mentres recollía cousas do chan e as introducía nunha bolsa.
Os pais chamaron ós nenos onda eles e lles dixeron que non se achegasen á anciá. Cando ésta pasó xunto a eles, inclinándose unha e outra vez para recoller cousas do chan, botou un sorriso á familia. Pero non lle devolveron o saúdo.
Moitas semanas máis tarde souberon que a anciá levaba toda a súa vida limpando a praia de cristais para que os nenos non ferisen os pés."
Evitar xuízos e non guiarse polas aparencias é algo que non está moi de moda na nosa sociedade, pero é o que debemos facer os que nos chamamos cristiáns. Cando me dan un agasallo non quedo co papel de envolver e tiro o de dentro; quedo co importante, o agasallo, e tiro o primeiro que vin o envoltorio. Busquemos nas persoas có mo son, non có mo aparecen.
Agora prenentámosvos unha cita do Sr. Samuel Insanally, Presidente da Sesión Corenta e Oito da Asemblea Xeral da ONU, en Outubro, 1993:
“A presente ocasión histórica chamouse correctamente ‘o momento democrático’ cando os valores humanos están a ascender. Neste momento acéptase, polo xeral, a tese de que, no centro do desenvolvemento, o progreso debe ter consideración e respecto polo individuo”.
REFLEXIÓN
Comentade esta cita de Sr. Samuel Insanally. Trátase de teoría, ou dase na práctica? cantas veces (ó día?) faltamos ó respecto ós que nos rodean? (lembrade que os xuízos tamén contan....)
EVANXEO: Mt 7, 1-5
ORACIÓN
Oh! Meu bo Deus!. Ti que creaches a todos vos teus fillos á túa imaxe e semellanza, quero pedirche neste día de xeito moi especial, pola igualdade e respecto entre as persoas, porque a pesar de que todos somos seres humanos e todos todos somos vos teus fillos e merecemos respecto, Señor, existen moitas persoas non mundo que son vítimas de discriminacións, de violencia e diversas faltas de respecto cara á súa dignidade.
XOVES, 28 NOVEMBRO 2019
Bo Día!!!!
Os BBDD de hoxe titúlanse: "O PODER DO RESPECTO" Imos repasar a vida dunha persoa que loitou polo respecto, e dunha forma sempre respectuosa:
Martin Luther King, Jr., nado en Atlanta (Xeorxia) o 15 de xaneiro de 1929 e asasinado en Menphis (Tenessee) o 4 de abril de 1968, foi un pastor evanxélico e activista político estadounidense.
Pertencente á Igrexa Batista, tornouse un dos máis importantes activistas polos dereitos cívicos e do movemento negro nos EEUU, e no
mundo, a través dunha campaña de non-violencia e de amor para co próximo.
Recibiu o Premio Novel da Paz en 1964.
King converteuse en pastor en 1954, en
Montgomery, Alabama. Coliderou o boicot aos buses naquela
cidade en 1955,
que comezou coa negativa de Rosa Parks de
ceder o seu sitio a un branco. El foi preso durante a campaña, que se pechou
coa decisión da Suprema Corte Americana en tornar ilegal a segregación nos
autobuses locais.
Despois desa batalla, Martin Luther King participou na
fundación da Conferencia de Lideranza Cristá do Sur, en 1957. A CLCS debería
organizar o activismo en torno da cuestión dos dereitos civís. King mantívose á fronte da CLCS ata súa morte. O CLCS estaba
composto principalmente por comunidades negras ligadas a igrexas Batistas. King
era seguidor das ideas de desobediencia civil non-violenta preconizadas
por Mahatma Gandhi, e aplicaba esas ideas nas protestas
organizados polo CLCS. King acertadamente preveu que as manifestacións
organizadas e non-violentas contra o sistema de segregación predominante no sur
dos EUA, atacadas de modo violento por autoridades racistas e con ampla
cobertura dos medios, irían crear unha opinión pública favorable ao cumprimento
dos dereitos civís; e esa foi a acción fundamental que fixo do debate acerca
dos dereitos civís o principal asunto político nos EUA a partir do comezo da década de 1960.
El organizou e liderou marchas para conseguir o dereito ao
voto, a fin da segregación, a fin das discriminacións no traballo e outros
dereitos civís básicos. A maior parte destes dereitos foi, máis tarde, agregada
á lei estadounidense coa aprobación da Lei de Dereitos Civís (1964) e da Lei de
Dereitos Electorais (1965)
King e o CLCS escolleron con grande acerto os principios de
protesta non-violenta, aínda que como medio de provocar e irritar as
autoridades racistas dos lugares onde se daban as protestas -invariabelmente
estas últimas actuaban de forma violenta. King, o CLCS e o CNVCE uniron forzas
en decembro de 1964,
na protesta na cidade de Selma.
O 14 de outubro de 1964 King
converteuse na persoa máis nova en recibir o Premio Nobel da Paz, que lle foi outorgado en
recoñecemento o seu liderado na resistencia non-violenta e pola fin da
discriminación racial nos Estados Unidos.
Escoitádeo:
REFLEXIÓN:
Co respecto e a non violencia poderedes cambiar as cousas no
futuro? (lembrar que no pasado xa se fixo) Cres que sería preciso un cambio na nosa sociedade? Como o argallarías?
Serviríanche os modelos de Luther King e Ghandi? Por que?
ORACIÓN (podemos proxectala e facelo en galego)
Noso Pai que estás no ceo:
santificado sexa o teu nome,
veña a nós o teu reino
e fágase a túa vontade
aquí na terra coma no ceo.
O noso pan de cada día dánolo hoxe;
e perdóanos as nosas ofensas
como tamén perdoamos nós a quen nos ten ofendido;
e non nos deixes caer na tentación,
mais líbranos do mal.
Amén.
VENRES, 29 NOVEMBRO 2019
Bo Día!!!!
Rematamos a semana do respecto con outro conto:
Érase unha vez un neno que sempre trataba á súa nai con berros e insultos, sen importarlle o moito que isto a entristecía. Un día, sen saber como, espertou nun lugar inmenso e solitario, sentado sobre unha roca da que xurdían catro columnas que parecían sustentar o mundo enteiro. Estaba alí só, cando ao pouco viu chegar unha inmensa bandada de corvos con picos de metal que se lanzaron contra a roca, picoteándoa con forza. Cando volveu estar só, misteriosamente abriuse unha porta nunha das columnas, e dela saíu unha nena simpática e preciosa.
-Viñeches a axudarnos? que ben! fainos falta toda a xente posible.
O neno non comprendía, e vendo a súa estrañeza, a nena explicoulle.
-Así que non sabes onde estás? Isto é o centro da terra, estas columnas suxéitano todo, e a pedra sobre a que estás mantena unida
-E a que queredes que vos axude?- dixo o neno estranado.
- Pois a coidar a pedra, claro. Véseche na cara que es a persoa ideal-respondeu a nena-.Os paxaros que viches son cada vez máis numerosos, e se non coidamos esta pedra un día romperá e todo virá abaixo.
- Que se me ve na cara?-exclamou o neno sorprendido-Pero se nunca coidei unha pedra!
- Pero aprenderás a facelo, igual que ata o de agora non o fixeches. Toma, mírate neste espello- respondeu a nena mentres lle poñía un espello fronte á cara.
Entón o neno viuse reflectido, e puido ver claramente como o seu rostro parecía o dun paxaro, e o seu nariz comezaba a estar metalizada. Quedou alí parado, asustado e preocupado, sen dicir un chío.
- Todos eses paxaros foron nenos como ti e como eu-explicou o nena-pero eles decidiron non coidar este lugar. Agora que son maiores, convertéronse en paxaros malvados que só o destrúen. Ata o de agora, ti non fixeches moito por coidalo, pero agora que xa o sabes, axudarasme a conservar todo isto? - dixo cun sorriso mentres lle tendía a man.
O neno non terminaba de comprender todo aquilo, pero entón, ao mirar de preto as columnas, viu que cada unha estaba feita de miles e miles de figuritas representado os grandes valores: sinceridade, esforzo, honradez, xenerosidade.... E ao achegarse ao chan, comprobou que a enorme roca estaba formada polas diminutas historias de nenos respectando ás súas nais, avós, irmáns, anciáns... sobre a que os corvos trataban de gravar escenas de berros e insultos. E xunto aos seus pés, puido ver o seu propio debuxo, o da última vez que gritara á súa nai. Aquela imaxe, naquel estraño lugar, fíxolle ver que era o respecto o que mantiña unidas as columnas dos valores que sosteñen o mundo.
O neno, arrepentido, permaneceu alí coidando a roca durante días e días, con alegría e boas obras, repoñendo o dano que causaba cada aparición dos paxaros, sen chegar a durmir un minuto. Así estivo ata que, esgotado polo esforzo, caeu rendido.
Ao espertar, volvía estar na súa casa, e non sabía se todo aquilo fora un soño; pero do que si estaba seguro, era de que ningún corvo volvería gravar un debuxo seu gritando á súa nai.
REFLEXIÓN
Hai algunha situación na túa vida na que che sintas identificado co neno do conto? Que sentiches ao decatarte? Fai unha reflexión sobre o respecto e a convivencia non teu ámbito máis próximo. Que é ou que podes achegar ao resto dous teus compañeiros?
ORACIÓN
Rezamos un Pai Noso.
No hay comentarios:
Publicar un comentario